НАЗМ

Виждон тарозиси

Эссе

Таҳририятга кириб келган аёлнинг ҳикояси мени ўйлантириб қўйди. Янги йилга ўтар кечаси унинг оиласи учун хурсандчилик ўрнига ғаму қайғу келибди. Уйидан ўз оёғи билан чиқиб кетган эрининг автобус ғилдираги тагида қолиб, ҳалок бўлганини эшитган аёл ўзини қўярга жой тополмабди. Болаларининг отасини тупроққа топширишганда ҳам аёлнинг алам ўти пасаймабди.

«Халқ овози» ва бутун тожик матбуоти фахри

«Бобожончўлоқ», «Бобожончўлоқи Исписорий», «Исписорлик Бобожончўлоқ», «Бобожончўлоқи Хўжандий», «Бобожон Ғафур», «Бобожон»… Агар ўтган асрнинг йигирманчи йиллари охири ва ўттизинчи йиллари бошидаги газеталарни варақласангиз, мазкур тахаллус остида босилган хабар ва мақолаларга тез-тез кўзингиз тушади. Уларнинг муаллифи ўша пайтда айни навқирон йигит бўлган Бобожон Ғафуров эди. -Бобожон Ғафуровнинг ёзганлари