Бакрободлик ягона жангчи

Шаҳристон ноҳияси раиси Умар Ёқубзоданинг топшириғи билан менга ҳамроҳ бўлган Уруш ва меҳнат фахрийлари кенгашининг раиси Сулаймонқул Асрорқулов ноҳиянинг масъул вазифаларида ишлаган,   биринчи раҳбарнинг ўринбосарлигигача фаолият кўрсатган. Нафақага чиққач, эл тилаган жойда азиз, деганларидек, ветеранлар сарварлигини ишонч билан топширишди.

«Ғурбатда ғариб шодмон бўлмиш эмиш…»

2002 йилнинг ёзи эди. Мен ўшанда ўн еттига қадам қўйгандим. Ҳамсоямиз Тоғай малим Россиядан пул ишлаб келди. Қамиш билан ёпилган томини бузиб, баланд кўтарди-да, шийпир қоқди. Буни кўрган ҳамқишлоқлар пайтавасига қурт, кўнгилларига васваса тушди, ҳисоб. Отам ҳам бир куни масжиддан ҳовлиқиб келди-да: ”Тоғай малим яқинда Москвага қайтаркан. Илтимос қилгандим. Сени обкетишга кўнди. Тўрт кундан кейин жўнайсанлар”,- деди, очиқ осмонда чақмоқ чаққандек қилиб. Ўша кеча ухлай олмадим. Эрталаб жойимдан турарканман, танам жуда ланж эди