ҲАМДАРДИМ, ҲАМРОЗИМ – ШЕЪРИЯТ

Қатраларда қуёш акси кўринганда,

Мен сени эслайман, мунис онажон.

Қўшиқ айтиб фасли баҳор келганда,

Мен сени қумсайман, мунис онажон.

Гоҳида нодонлар мазах қилганда,

ИШНИНГ КЎЗИ

Эски шаҳар четидаги маҳаллада Эргаш ота исмли мўйсафид яшар эди. Ёши тўқсонни қоралаб қолган бўлса ҳам бозор-ўчарга ўзи қатнар, қувватига яраша харид қилар, ҳар куни касалманд аёли учун шиша кўзачада сут сотиб олар эди. Бир куни бозордан қилган харидларини кўтариб ҳовлига кираркан, ҳанг-манг бўлиб қолди. Ҳайратдан кўзаси қўлидан тушиб, чил-чил синди. Сути остонада оппоқ кўлмак ҳосил қилди.