СИЁСАТ

Қўзихон саркор

Ёхуд тўкилмаган дард

Одамлардан қочиб юриб-да,

Одамларни изладим, она.

Қалтис бекатларда асради,

Кўксимдаги мусофирхона...

Хаёлларимни тўзғитиб юборган тийрамоҳ мени шеър сари ичимдан-да

МУАЛЛИМА

Яқинда сизни учратиб қолдим. Ўқувчиларингиз орасида ёшариб кетгандайсиз. Сизни кўрдим-у болалигим ёдимга тушди. Дарсни:

-Болажонларим, деб бошлардингиз. Ўйинқароқ  эдик, сизни кўпинча койитиб қўйсак-да, кенг феъл, меҳрибон нигоҳ билан бизга сабоқ беришни давом эттирардингиз. Мулойим овозингиз ҳали-ҳануз қалбимда акс-адо бериб турибди. Биринчи ўқитувчимга, деб олиб борган даста гулларим  кўз ўнгимда.