Қазо

Куз охирлашиб бораётганида...

Дарахтлар сўнгги  заъфарон баргларини ерга тўшаётганида...

Бўм-бўш даштлару хилват боғлар очкўз зоғлар билан тўлаётганида...

Шу вақт…

У ўлим нафасини эшитди.

ИЗТИРОБ

Ушбу сатрлар танишим, такси ҳайдовчиси Раимжоннинг таклифига кўра, оқ қоғоз бетига жо бўлди. Кейинги пайтларда матбуот саҳифаларида чин севгини улуғловчи, дўстликни тараннум этгувчи мақолалар камайиб кетаётганлигини айтди.

Мен Раимжоннинг айтган сўзлари хусусида кўп ўйладим. Шу ҳақда ёзмасам, гўё ўзимни гуноҳкордек ҳис қилдим.

Хизмат юзасидан кўпгина жойларда бўлишга тўғри келади. Бир куни менга дарвишнамо киши ўз дарду ҳасратини айтиб қолди.