СИЁСАТ

Умрнинг чорак асри ўтган макон

Кабинетимдан кўриниб турган виқорли тоғлар салобати, қоплаган оппоқ қор, жозибали кўкламнинг шишадек беғубор осмонига кўрк бағишлайди. Бу манзара мен учун Худонинг марҳамати эканлигини мамнуният билан қайд қилган бўлардим. Осмонда қуёш чарақлаб турибди, бироқ унинг тафти қайтган. Лолақизғалдоқ офтоби бўлишига қарамасдан, мўътадил иқлим танга роҳат бағишлайди. Рамазон кунларининг мўъжизаси-бу. Нигоҳларим тоғ бошидан

Жамиятнинг нодир гавҳари

Оилавий тартибнинг барча кўриниши – ўзбошимчалик, ғазаб, бақир-чақир ёки илтижо, ялиниб-ёлворишлар эмас, балки осойишталик, жиддийлик ва узоқни кўра билиш орқали чиқарилган хулосалардан иборат бўлмоғи керак. Шундай хулоса чиқариш ҳуқуқи оиланинг бошлиғи, ота-она ёки уларнинг ўрнини босувчи шахсларга берилганини фарзандлар қалбдан ҳис этмоқликлари керак. Зеро, буюк педагог Адлер Феликс шундай шарҳлаган: - Оиладаги