«Яна баҳор қайтармикан, сен қайтмасанг…»

Опажон, менинг меҳрибоним, мунисгинам. Яна кўм-кўк, яшилликларга бурканиб баҳор келди, сиз севган баҳор. Шу кунларда сизни жуда-жуда соғиндим. Ҳамиша меҳр билан айтган донишмандона сўзларингизни соғиниб, энтикиб, қўмсайман. Отажонимни, эллик саккиз ёшида ҳаётдан жуда эрта кетган гўзал онажонимнинг ўлими етмасмиди? Мунглиғ фарёдлар-ла  яқинларимга, жиянларимга назар ташлайман.

Муҳтож ва тиланчининг фарқи нимада?

Ёхуд жамиятимизнинг доғига айланиб бораётган нохуш кўринишлар хусусида

Ҳаёт ҳамиша бир текис бўлмайди. Жамиятимизда ўзларига тўқ яшайдиганлар ҳам, баъзи сабабларга кўра, муҳтожликда кун кечирадиганлар ҳам бор. Бой-бадавлатларнинг муҳтожларга мурувват кўрсатиши, хайр-эҳсон этагини тутишлари инсоний фазилат ҳисобланиб, азал-азалдан бундай амаллар олқишланиб келинган.

Яқинда танишим бир воқеани сўзлаб берди. Рўдакий ноҳиясига қарашли