БУЛАР АФСОНА ЭМАС…

Менинг болалигим уруш авж олган ва ундан кейинги йилларга тўғри келган. Оила бошлиқлари фронтга ёки рабочий баталён (ишчи баталён)га олиб кетилган. Қишлоғимизда ўсмирлар, чоллару аёллар қолишган. Колхознинг барча юмушлари ана шулар зиммасига тушган. Улар далада оғир ишларни бажаришлари, рўзғорнинг зил-замбил аравасини тортишлари лозим эди.

Онам далага чиқар, энам (онамнинг онаси) эса, уйда қолиб, болаларга

Ҳар баҳор қайтадан гуллайди юрак…

Ҳам наср ва ҳам назмда бемалол қалам тебратиб келаётган иқтидорли ижодкор Ҳуснинисо Аҳмедовани муштарийларга таништиришга ҳеч бир ҳожат йўқ. Зеро, унинг ўзига хос услубда битган қиссаю ҳикоялари ҳамда кўнгилнинг туб-тубидан садо бера оладиган, гоҳо ўйга толган, гоҳида жўшқин мисралари, дилбар шеърияти билан аллақачон халқ кўнгил мулкига айланиб улгурган.